Special Treatment

woah! first ever poem ko ito. at di ko alam kung paano ako humantong dito. ang alam ko lang naman pang-short story lang ang level ko. haha!
Yeah I know you're going to ask, "who's that you?" ang masasagot ko na lamang ay hindi pwede. ako at ako lang ang makakaalam at dalawang pang tao. bukod dun wala na. haha!
wishing that person could read this one:

When the sun have started to shine, I think of you
But unhappily you'll never know about it
How I imagine us sitting near the bayou
With that I am so satisfied that I can't eat

Your gentle touch has invaded my loving heart
The sweetness of your scent is what I want to breath
Your magnificent smile is set as my eyes' art
When I hear your voice you make my heart on fast beat

Have you seen my special treatment only for you?
If not, I hope that at least you felt all of it
But if you can't, I'll do all the things I should do
Just to make you smile and make you dance on your feet

Deep in my thoughts I have cared for you secretly
Countless nights I have wondered how deeply you sleep
I always wanted to be on your side to see
Your own beauty that I always cherish to keep

Every moment that you are far away from me
I always pray to god to protect you because
I fear that I might lose you for eternity
Oh dear! How did you make me want the time to pause?

I do not know how I should end this poem for you
I do not even know if I can stop this thing
All I know is that I don't want you to feel blue
And I want you to know that you're my everything.

AlONE (Chapter 14)

"Ma'am, you have an international call," said Lorraine's secretary.
"Tell him or her that I'm coming," and the secretary closed the door. Lorraine left Clarissa without uttering any words. Hindi alam ni Clarissa kung mag-iistay pa ba siya o lalabas na lamang.

Isang buwang hindi nagpakita sa restobar si Lorraine kaya't secretary niya muna ang nagma-manage ng restobar. Ipinatanong ni Clarissa kay Janno kung bakit isang buwan nang wala si Lorraine. At sa tuwing magtatanong naman si Janno sa secretary ni Lorraine ay hindi nito sinasabi ang dahilan.
Dalawang buwan at kalahati na ay wala pa rin si Lorraine. Hanggang sa isang araw ay biglang bumisita si Clarissa sa puntod ni Luke. Nagbabaka-sakali na makita doon si Lorraine. Hindi nga ito nagkamali. Parang isang paraiso ang libingan ni Luke. Maaliwalas ang paligid at maririnig mo ang sipol ng hangin kasabay ng sipol ng mga ibon.
Nakaputi si Lorraine. Para itong anghel sa paningin ni Clarissa. Atat na atat na lumapit si Clarissa kay Lorraine. Ngunit habang papalapit na si Clarissa ay nagulat ito ng biglang humarap sa kanya si Lorraine (nakatayo kasi si ito).
"Pa'no mo nalamang nandito ako?" Parang galit pa si Lorraine kay Clarissa.
"Kutob ko lang," umiiwas si Clarissa sa mga mata ni Lorraine. Ang mga matang dapat mong iwasan kapag umaapoy ito sa galit.
"Huwag mong sabihing hanggang sa States sinundan mo ako?" biglang ngumiti si Lorraine. Pero bakas dito ang kalungkutan.
"Nanggaling kang States? Bakit?" lumapit kaunti si Clarissa kay Lorraine.
Bigla-bigla, bumuhos ang luha ni Lorraine. Nakakaawa. Parang batang nawawala at hinahanap ang tahanan nito. Niyakap siya ni Clarissa at walang sinabing anuman.
"They are leaving me one by one." Sobrang sakit ang naramdaman ni Clarissa sa sinabi ni Lorraine kaya't pati ito ay napaiyak. "Patay na si kuya. Nabaril siya sa ulo. Akala ko kaya niyang lumaban pero sabi niya sa panaginip ko pagod na daw siya."
Tinignan ni Clarissa si Lorraine sa mga mata at nagtanong, "Then why are you here?"
"Malakas lang ang kutob ko na makikita mo ako dito ng nag-iisa. Gusto kong ikaw lang muna ang kasama ko. Please?"
Ngumiti na lamang si Clarissa at niyakap ulit si Lorraine.

AlONE (Chapter 13)

"Lorraine?" Hindi na nagulat si Clarissa. Natutuwa siya dahil nagbalik na ang taong may pinaka-malaking pwesto sa puso niya.
"Do you have answer to my question before?" Lorraine still rests her back on the chair while playing the fountain pen she was holding.
"Wala?" confused answer ni Clarissa.
"Wala o nalimutan mo na?" Lorraine stood up but didn't change place.
"Actually, hindi ko alam kung tama ba ang isasagot ko sa'yo eh," tinuro niya ang upuan in-front of Lorraine's desk and Lorraine let her sit.
"Answer it. Walang tama o maling sagot sa tanong ko. I'm just about to analyze what your opinion will be." Lorraine walked around on the left side of her desk. Sinusundan lang ni Clarissa ng tingin si Lorraine.
"Ang stars, kahit umaga andiyan pa rin yan. Di lang nga natin nakikita. Pag gabi naman nagsusulputan sila. Relating to our lives, kahit nasabihin nating nag-iisa lang tayo, maglalabasan pa rin ang mga totoong nagmamahal sa atin lalo na kapag we feel so obscure. Tama ba?" Clarissa was pressing the folder she was holding.
"Talaga lang ha," nangingiting sagot ni Lorraine. Umupo siya ulit sa kanyang upuan at tinignan lang si Clarissa.
"Ba't nga pala Hairstrands?" Naiilang si Clarissa kay Lorraine. Kung makatitig kasi ito parang nakakatunaw. Kagaya ng dati pa rin.
"Basahin mo. Binigay ko sa anak mo yung original copy." Ang pag-uusap nila ngayon ay parang may barrier na nakaharang sa gitna. Ilang taon din kasing nawala si Lorraine. Kung isang segundo nga may nagbabago na, ilang taon pa kaya.
Nakakabingi ang katahimikan sa loob ng opisina. Hindi malaman ni Clarissa kung anong topic ang i-oopen niya kay Lorraine samantalang si Lorraine naman ay nakatingin sa orasan na nasa lamesa niya. Maya-maya pa ay binasag na ni Lorraine ang katahimikan.
"Dedicated para sa'yo ang Hairstrands. Tignan mo ang kopya nun that is being sold worldwide." Nabigla si Clarissa. Kung hindi pa kakatok ang secretary ni Lorraine eh baka nahimatay na ito.

AlONE (Chapter 12)

"Mommy, nakausap ko yung author ng Hairstrand!" tuwang-tuwa si Lawrence habang nagme-meryenda silang mag-ina.
"Nakilala? Baka impostor lang yun," hindi naniniwalang sagot ni Clarissa.
"Saglit lang po," umalis si Lawrence para kunin ang original copy ng Hairstrand sa kanyang kwarto.
Natatawa na lang si Clarissa dahil alam niyang imposibleng mag-reveal ng identity ang mga writers with pseudonyms. Ilang saglit pa, dumating na si Lawrence.
"Eto po, oh." Excited na inabot ni Lawrence sa nanay niya ang kopya.
Ito ay nakabalot sa isang transparent folder at makikita ang front page na puting-puti. Sa gitna ng papel na yun ay nakasulat ang title na "Hairstrands" ngunit hindi nakasulat ang pangalan ng author.
Habang binubuklat ni Clarissa ang folder, makikita dun ang katunayan na iyon nga ang original copy. Maraming bura, maymga pages na kulay blue ang tint ng ballpen at iba pa. Habang tinitignan ni Clarissa ang mga pages, unti-unti niyang naaalala kung kanino ang sulat na iyon.
"Anak, ano daw yung pangalan niya?" inihinto ni Clarissa ang paglipat ng mga pages pero naka-bukas pa rin ang folder.
"Hindi po niya sinabi. Pero kilala po niya kayo. Mommy, may idea ka po ba kung sino siya? Kasi kilalang-kilala po daw niya kayo eh," nagkakamot ng ulo si Lawrence.
"Ah, anak paki-describe nga siya." Bigla namang dating ni Janno. Ibinalita nito na magsisimula na ang trabaho niya sa susunod na buwan.

Kinabukasan, nagpuntang mag-isa si Clarissa sa ginagawang restobar. Hinanap niya si Lorraine sa secretary nito at itinuro naman siya sa opisina nito.
Naka-ayos na ang opisina. Wooden door ang pintuan na may nakasulat "Owner's Office". Puro puti ang walls papuntang offices ng restobar. Pumasok na sa loob si Clarissa. Air-conditioned ang kwarto at flat-screen ang monitor ng computer. Hindi pang-restobar ang opisina kundi mukhang opisina ng mga malalaking kumpanya.
Sa gitna ng opisina ay ang desk ng owner. Makikita ang upuan na nakatalikod mula sa pintuan kaya't hindi mo makikita kung sino ang naka-upo doon.
Umubo si Clarissa upang ipaalam na naroon siya. Nagulat siya nang biglang may nagsalita.
"May sagot ka na ba sa tanong ko?" sabay harap ng upuan.

Pagka-rinig pa lang ni Clarissa sa boses ay alam na niya. Nagbalik na ang babaeng dati ay minahal niya at may posibilidad pang bumalik ito.

AlONE (Chapter 11)

Kinabukasan, pumunta sila Clarissa sa dating resto nila na ngayon ay sisimulan na'ng i-renovate into a new bar and restaurant. Marami kasing companies sa harap ng tsaraan kaya't alam ni Lorraine na kikita ito ng malaki lalo na kapag Fridays and weekends.
"Ah, andito na ba si Miss dela Cruz?" tanong ni Janno sa secretary ni Lorraine.
May nakasabit na sign na "Under Construction" sa pintuan ng dating resto. Naka-stand by ang secretary ni Lorraine sa labas at mukhang hinihintay si Janno.
"Yes. She's inside, let's go?" and the secretary assisted them inside.
Wala pa ang mga workers na mag-aayos ng building. Pero wala na ang mga gamit sa loob. Nagulat si Janno dahil parang ang bilis nilang mailabas ang mga gamit. Parang kagabi lang eh kumpleto pa ang lahat (yun nga lang, puro luma ang mga kagamitan) tapos biglang magic na nawala ang lahat. Dito napatunayan ni Janno ang nabasa niya sa Times magazine about Lorraine. "With Lorraine, everything is faster than light. Lorraine is the fastest living thing on Earth." Quote ng isang columnist as he described Lorraine. Bigla kasi ang pag-asenso ni Lorraine. Parang kabuteng sumulpot sa business industry. Napalago niya ng husto ang company na naipamana sa kanya.
"May ginagawa ba si madam sa loob?" tanong ng secretary sa taga-bantay ng building.
"Hindi ko lang po alam," sagot naman ng caretaker.
The secretary led them to where Lorraine is. Pero bago pa makarating eh may tumawag na sa secretary ni Lorraine. Pinapapunta ni Lorraine ang secretary niya at si Janno sa labas para i-meet ang magiging kasama ni Janno sa trabaho. Nagpa-iwan na si Clarissa at ang anak na si Lawrence sa loob dahil gusto nilang libutin ang dati ay kanila.
"Mommy, kelan mo ako bibilhan ng book ni Laura? Yung hairstrands." Nasa tapat ng isang maliit na kwarto ang dalawa. Ang hindi nila alam ay nasa loob ng kwartong yun ang writer at naririnig sila.
"Anak wala pa akong pera." Nang marinig ni Lorraine ang boses na iyon ay nabigla siya. Alam at kilala niya ang boses na iyon.
"Pero mommy diba binenta ni Daddy 'tong Tsaraan kaya may pera na tayo," Lawrence reasoned out.
"Pano mo nalaman yan?" nabigla pa si Clarissa. Sa loob naman ng kwarto ay tumatawa si Lorraine.
"Narinig ko kayo ni Daddy nag-uusap kagabi." Lawrence reasoned out habang nagkakamot ng ulo.
"Bawal makinig sa usapan ng matatanda ah!" Nainis si Clarissa sa anak nito.
"Di naman ako nakinig eh. Narinig ko." Muli, natawa si Lorraine sa loob ng kwarto. Nasambit niya sa sarili na matalino ang anak ni Clarissa.
"Dito ka lang at pupuntahan ko ang Daddy mo," at umalis na si Clarissa.
Nang maka-alis na si Clarissa, lumabas si Lorraine at nakita niya si Lawrence sa tapat ng pintuan. Mahitsura ang bata. Bilog ang mukha and his eyes are sparkling. His lips are firm katulad nung kay Clarissa. Kinausap niya ito.
"What's your name?" Lorraine knelt down as she asked Lawrence.
"Mom told me that I shouldn't talk to strangers," and Lawrence turned his back.
"I'm not a stranger. Ako ang bumili nitong resto niyo," iniharap ni Lorraine ang bata and she smiled at him.
"You're a stranger because I don't know your name."
Inside, napatawa si Lorraine dahil talagang matalino ang batang kausap niya. "I heard you asking your mom to buy you a book right?"
"Yeah," medyo natuwa si Lawrence. Feeling niya kasi bibigyan siya ni Lorraine ng libro.
"I know the author of hairstrand."
"Really? Who is she?" atat na atat si Lawrence.
"Me. Want a proof?"
"Ows?" Lawrence is doubting.
"I'll give you the original copy. But please, let's keep this as our secret ok?"
"Okay." Lawrence answered plainly.
Pumasok sa loob si Lorraine at kinuha ang isang file of papers na sobrang kapal. Pagka-labas ay nandun pa rin si Lawrence sa labas. She gave it to him and she told him, "Ipakita mo yan sa mommy mo ha?"
"Why? Do you know her?" Lawrence was receiving the papers.
"Yes. A lot."

AlONE (Chapter 10)

Dumating si Janno ng alas-diyes ng gabi. Nakita niyang nakatulog na sa sala si Clarissa kaya naman ginising niya ito.
"Ba't ngayon ka lang?" namumungay ang mga mata ni Clarissa habang pinipilit niyang bumangon.
"May kumausap sa'kin. Gusto niyang bilhin ang resto natin," umupo si Janno sa tabi ni Clarissa.
"O, anong ginawa mo?" tuluyan nang nakabangon si Clarissa.
"Binenta ko." Nakayuko si Janno habang umiiling.
"Ano?!" Biglang napatayo si Clarissa mula sa pagkaka-upo niya. "Ba't mo binenta? Alam mo kung ilang taon mong pinag-hirapan yon!"
"At hanggang ngayon," inangat niya ang kanyang ulo at tumingin kay Clarissa. Tingin na nakaka-awa, "hirap na hirap pa rin ako. Di ko lang sinasabi dahil ayokong mag-alala ka."
Umupo si Clarissa at niyakap ang kanyang asawa, "Ba't di mo sinabi sa'kin? Edi sana natulungan kita. Tandaan mo," tinignan niya ito sa mga mata, "mag-asawa tayo. We have to help each other all the time."
"Kahit siguro tulungan mo ako," iniwas ni Janno ang kanyang mga mata mula kay Clarissa, "wala pa rin. Wag kang mag-alala, sinabi naman nung pinagbentahan ko na dun pa rin ako magta-trabaho as chef." Muli, tumingin siya kay Clarissa at ito'y ngumiti.
"Sino ba yung nakabili?" nagtatakang tanong ni Clarissa.
"Lorraine. Lorraine dela Cruz ang pangalan niya."
"Lorraine dela Cruz!" gulat na gulat si Clarissa. Malakas ang kutob niyang si Lorraine na nga iyon. "Kinuha mo ba ang number niya?"
"Ba't parang gulat na gulat ka? Kilala mo ba siya?" tanong ni Janno habang binubunot ang wallet niya mula sa bulsa.
Napatahimik si Clarissa. Nasabi niya sa isip niya na hindi lang niya ito kilala. Minahal niya ito at hanggang sa kasalukuyan, may natitira pa rin siyang pagmamahal dito.
"O," ibinigay ni Janno ang calling card ni Lorraine, "binigay niya yan sa'kin. Magkikita kami bukas, gusto mong sumama?"
"Oo." Clarissa answered plainly.

"Lord, bukas magkikita na kami. Sana siya na nga si Lorraine. Sana makilala pa rin niya ako." Tuluyan na'ng nakatulog si Clarissa.

AlONE (Chapter 9)

"I want that spot," turo ni Lorraine sa restaurant na ang pangalan ay Tsaraan.
Kararating lang ni Lorraine sa Pilipinas. Pero pagka-galing sa airport, deretso trabaho agad ito. Ilang beses na rin siyang sinabihan ni Carlo na huwag puro trabaho ang atupagin nito. Sometimes she needs to relax. Ang sagot naman ni Lorraine mas nare-relax siya kapag nakikita niya ang improvement ng kumpanyang pamana sa kanya.
"Pero ma'am, may restaurant na pong nakatayo diyan," said her secretary. Both of them were wearing jeans and a t-shirt. Ganun lang ka-simple pumorma si Lorraine kapag wala siya sa opisina. Pinapa-implement niya ang simplicity sa mga trabahador nila sa kumpanya. Katwiran niya, kung nasa labas ka ng opisina at mahahalatang mapera ka, makaka-akit ka ng mga magnanakaw.
"You know what to do." Lorraine gave her secretary a devilish smile.
They went inside, to the restaurant owned by Janno, and looked for the manager. Simple lang ang restaurant. Kumbaga low-middle class. May ilang trabahador enough for serving, cooking and a cashier. Sinlaki ng isa't-kalahating classroom ang Tsaraan, puno ng bentilador at tables for four person.
"Where's the manager here?" asked Lorraine's secretary to the cashier.
Lalake ang cashier at tila ba na-love at first sight sa secretary ni Lorraine. "Ah, si Sir Janno? Kaano-ano po niya kayo?" nagtanong din ang cashier who was wearing a red t-shirt and short pants with matching apron on his waist.
"Here is my boss, Miss Lorraine dela Cruz. We need to talk to him about business matters." The secretary introduced Lorraine with all her might. Hoping that the cashier would knew her since Lorraine is quite popular around the world.
"Nagkita na ba kami?" Tinignan ng malapitan ng cashier si Lorraine. Na-familiarize niya ito pero hindi matandaan kung saan niya ito nakita.
"Please, just introduce us to your manager." Naiirita na si Lorraine kaya't sumingit na siya sa usapan ng dalawa.
"Sino po sila?" Lumabas si Janno mula sa kusina ng restaurant niya. Naka-black shirt lang ito at pantalon na kupas pero halatang pang-porma.
"I'm Lorraine dela Cruz. May I talk to you for a while?" Lorraine offered her hand to give him a handshake. Nakipag-kamayan din si Janno.
"I'm very glad to meet you. The most successful Harvardian on her forties." They smiled at each other. A friendly smile.
"Oh! So you're reading The Times magazine eh?" Hindi gulat ang nasa mukha ni Lorraine. Self-esteem kung tatawagin.
"Actually, my wife does. Anyway, what do you want to talk about?"
"This place." She looked around and said, "I like it here," she looked at Janno, "I'll do everything I can to have it. But it's up to you."
All of the people inside were shocked, except for Lorraine and her secretary. Mas lalo pa silang nagulat na'ng sinabi ni Janno, "Please come to my mini office."